پاسخ از حجت الاسلام سیدعلیرضا تراشیون (کارشناس و مشاور تربیت کودک و نوجوان):

ایشان می‌توانند هر دو روش را امتحان کنند و هرکدام را که مناسب بود انجام دهند؛ البته ما قائل  به این دو روش نیستیم. توصیه‌ی ما این است که والدین ویژگی های فرزند خود را بشناسند و یا به قول معروف غلق او را به دست آورند.  
 
الف. قصه گویی
اگر کودک به داستان و قصّه علاقه دارد، والدین در موقع غذا خوردن برای او داستان تعریف کنند. البته ممکن است او در ابتدای داستان کنار ما ننشیند و مدام شروع به حرکت کند؛ امّا زمانی که قصّه برای او جذّاب شد، سر سفره می‌آید و به حرف های ما گوش می‌دهد

ب. بازی
همچنین ما می‌توانیم در کنار سفره با فرزندمان بازی کنیم؛ به این صورت که دو سطل می‌آوریم، در یکی مهرهای خانه سازی قرار می‌دهیم و دیگر را خالی می‌گذاریم. به او می‌گوییم: این سطل خالی شکم تو است، می‌خواهم ببینم چند لقمه در دل تو جا می‌شود؛ هر لقمه‌ای را که بخوری یک مهره در این سطل می‌اندازیم.
پدر و مادر باید از این شیوه‌ها استفاده کنند؛ نه این‌که قاشق و بشقاب را به دست بگیرند و دور سفره دنبال بچّه راه بیافتند. اتفاقاً گاهی اوقات بازی این‌قدر برای بچّه‌مهم است که آن را  بازی به تغذیه ترجیح می‌دهد.

ج. آماده کردن فضای برای غذا خوردن
نکته‌ی آخر این است که والدین فضای خانه را برای غذا خوردن آماده کنند؛ یعنی سفره را در جایی پهن نکنند که باعث حواس پرتی فرزندان شود؛ برخی از والدین سفره را روبروی کمد اسباب بازی فرزندشان پهن می‌کنند؛ وقتی کودک سر سفره می‌نشیند دائم حواسش به وسایل بازی است و می‌خواهد آن‌ها را بردارد.​​​

پرسش های مرتبط:

اگر پدر و مادر مجبور شدند که در مورد اختلاف فرزندانشان قضاوت کنند، به چه نکاتی باید توجّه داشته باشند؟

لطفاً کتابی در رابطه با مسائل بلوغ معرّفی بفرمایید؟

چه کار انجام دهم که فرزند شش ساله‌ام به پیش دبستانی علاقه‌مند شود؟

من یک فرزند دوساله دارم؛ چه کاری انجام دهم که او در بزرگسالی حافظ قرآن شود؟

اگر والدین با اجبار به فرزندنشان قرآن آموزش دهند، در آینده ممکن است چه آسیب‌هایی برای بچّه به همراه داشته باشد؟